Author Archives: Ian Adamson

你們是世上的鹽．鹽若失了味、怎能叫他再鹹呢．以後無用、不過丟在外面、被人踐踏了。你們是世上的光．城造在山上、是不能隱藏的。 人點燈、不放在斗底下、是放在燈臺上、就照亮一家的人。 你們的光也當這樣照在人前、叫他們看見你們的好行為、便將榮耀歸給你們在天上的父。 You are the salt of the earth. But if the salt hath lost its savour, wherewith shall it be salted? It is henceforth good for nothing but to be cast out and to be trodden underfoot. You … Continue reading →

Voi siete il sale della terra; ma se il sale perde il suo sapore, con che cosa lo si potrà render salato? Ormai non serve più a nulla; non resta che buttarlo via, e la gente lo calpesta.Voi siete la … Continue reading →

Was das Salz für die Nahrung ist, das seid ihr für die Welt. Wenn aber das Salz seine Kraft verleirt, wie soll es sie wiederbekommen? Man kann es zu nichts mehr gebrauchen. Darum wirft man es weg,und die Menschen treten … Continue reading →

C’est vous qui êtes le sal pour le monde. Mais si le sel perd son gout, comment pourrait-on le render de nouveau salé? Il ne sert plus à rien; on ne peut que le jeter dehors, et les gens marchent … Continue reading →

Youse ir the Saut o the Yirth. But gin the saut gaes saurless, hoo can it git bak bak its tang? It is nae lang’r o onie use, but fer tae be throwed ootby, fer fowk tae thramp unner fit. Youse ir the Licht o … Continue reading →

13“Is sibhse salann an talaimh. Ach má éiríonn an salann leamh, cad é a dhéanfaidh goirt arís é? Níl tairbhe ann feasta chun rud ar bith, ach é a chaitheamh amach mar a ngabhfar de chosa ann. 14Is sibhse solas … Continue reading →

Vos estis sal terrae quod si sal evanuerit in quo sallietur ad nihilum valet ultra nisi ut mittatur foras et conculcetur ab hominibus. Vos estis lux mundi non potest civitas abscondi supra montem posita. Neque accendunt lucernam et ponunt eam … Continue reading →

אַתֶּם מֶלַח הָאָרֶץ וְאִם־הַמֶּלַח יָפוּג טַעְמוֹ בַּמֶּה יָמְלָח תָּפֵל ־יִצְלַח לַכֹּל כִּי אִם־יְזֹרֶה הַחוּצָה וְהָיָה לְמִרְמַס רָגֶל׃ אַתֶּם אוֹר הָעוֹלָם. עִיר יֹשֶׁבֶת עַל־הָהָר .א תוּכַל לְהִסָּתֵר׃ וְאֵין מַדְלִיקִים נֵר לְתִתּוֹ תַּחַת הָאֵיפָה כִּי אִם־אֶל־הַמְּנֹרָה לְהָאִיר לְכֹל אֲשֶׁר בַּבָּיִת׃ כֹּה יָאֵר … Continue reading →

Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι, εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου· οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· … Continue reading →

«أنتُمْ مِلْحٌ لِلنّاسِ جَمِيعاً. لَكِنْ إذا فَقَدَ المِلحُ مَذاقَهُ، فَبِماذا نُعالِجُهُ لِيَعُودَ صالِحاً؟ لا يَصلُحُ فِيما بَعْدُ لِشَيءٍ، إلّا لِأنْ يُلقَى إلَى خارِجِ البيتِ، لِتَدُوسَهُ الأقْدامُ.«أنتُمْ نُورُ العالَمْ. لايُمكِنُ إخفاءُ مَدِينَةٍ مَبنِيَّةٍ عَلَى جَبَلٍ،وَلا يُشعِلُ النّاسُ مِصباحاً وَيَضَعُونَهُ تَحتَ إناءٍ! … Continue reading →